De wet inzake de levering van digitale diensten (Laki digitaalisten palvelujen tarjoamisesta), de Finse regelgeving inzake digitale toegankelijkheid, valt onder de bevoegdheid van het ministerie van Binnenlandse Zaken en het ministerie van Justitie.

Wat zit erbij?

De wet inzake de levering van digitale diensten definieert een breed toepassingsgebied voor vereisten inzake digitale toegankelijkheid in Finland. De wet is van toepassing op digitale diensten die worden geleverd door overheidsinstanties, publiekrechtelijke instellingen en particuliere entiteiten waarvan de ontwikkeling of het onderhoud van digitale diensten voor ten minste 50 % door overheidsinstanties wordt gefinancierd.

Daarnaast heeft het betrekking op online identificatie- en betalingsdiensten, digitale diensten van openbare nutsbedrijven in sectoren zoals water, energie, vervoer en postdiensten, en financiële instellingen, waaronder banken, verzekeringsmaatschappijen en beleggingsondernemingen die openbare diensten aanbieden. Religieuze organisaties, zoals de Evangelisch-Lutherse Kerk, zijn onderworpen aan afzonderlijke regelgeving.

Bovendien regelt de wet openbare diensten en elektronische gegevensoverdracht, waarbij ervoor wordt gezorgd dat de toegankelijkheidsnormen in overeenstemming zijn met de WCAG 2.1 Level AA-vereisten.

Uitzonderingen

De wet beschrijft uitzonderingen op de toegankelijkheidseisen voor specifieke digitale contexten, waarbij een evenwicht wordt gevonden tussen regelgevingsdoelstellingen en praktische beperkingen. Intranetten, extranetten en mobiele apps die bedoeld zijn voor beperkt gebruik op de werkplek zijn vrijgesteld, tenzij ze na 23 september 2019 zijn gemaakt. In dat geval zijn bepaalde hoofdstukken van toepassing, met name voor overheidsinstanties.

Educatieve inhoud die verband houdt met specifieke handelingen, diensten van openbare omroepen (met uitzondering van diensten die audiovisuele toegang bieden), realtime media die niet worden gearchiveerd en online kaarten zonder navigatiefuncties zijn ook uitgesloten. Inhoud die niet door aanbieders is geproduceerd, gefinancierd of gecontroleerd en bepaalde culturele erfgoedwerken die niet kunnen worden aangepast om toegankelijk te zijn, zijn vrijgesteld.

Bovendien is de wet niet van toepassing op politieonderzoeken, tijdelijk onderwijsmateriaal dat binnen beperkte groepen wordt gebruikt, of digitale diensten die verband houden met kerken. Voor kaartdiensten moet navigatiegerelateerde inhoud ervoor zorgen dat essentiële informatie toegankelijk is.

Boetes en sancties

In Finland heeft de toezichthoudende autoriteit de bevoegdheid om naleving van toegankelijkheidseisen af te dwingen door middel van boetes, zoals uiteengezet in de Wet op dreigende boetes (1113/1990). Deze boetes zijn discretionair en worden vastgesteld op basis van de aard en omvang van de toegankelijkheidverplichting, het vermogen van de organisatie om te betalen en andere relevante factoren. Als een organisatie na een bevel geen maatregelen neemt om de toegankelijkheid te verbeteren, kan de toezichthoudende autoriteit een boete opleggen om naleving af te dwingen. Dit mechanisme stimuleert naleving en houdt tegelijkertijd rekening met evenredigheid en billijkheid bij de handhaving.

Rapportage

Finland volgt het EU-brede mandaat voor toegankelijkheidsverklaringen op websites en digitale diensten van de publieke sector. Deze verklaringen zijn essentieel voor het handhaven van transparantie en verantwoordingsplicht.

Dienstverleners zijn verplicht om een toegankelijkheidsverklaring bij te houden waarin wordt aangegeven op welke punten hun digitale dienst niet voldoet aan de toegankelijkheidseisen en waarom, instructies voor gebruikers om toegang te krijgen tot dienstinformatie in alternatieve formaten, contactgegevens voor het indienen van feedback over toegankelijkheid en een link naar de toezichthoudende autoriteit voor klachten. Deze verklaring moet voldoen aan een specifiek formaat dat is vastgelegd in de uitvoeringshandeling van de Europese Commissie en moet in een toegankelijk formaat beschikbaar zijn op de website van de dienstverlener of, voor mobiele applicaties, op een manier die toegankelijk is tijdens het downloadproces. De dienstverlener moet een toegankelijkheidsverklaring bijhouden, die ten minste het volgende moet bevatten:

• Een uitleg over welke onderdelen van de inhoud van de digitale dienst van de dienstverlener niet voldoen aan de toegankelijkheidseisen en de redenen voor het afwijken van de toegankelijkheidseisen.
• Instructies over hoe de gebruiker van de dienst de informatie in de digitale dienst of de dienst op een andere manier kan krijgen, als de dienst of een deel ervan niet in een vorm is die voor de gebruiker toegankelijk is.
• De elektronische contactgegevens van de dienstverlener, waarnaar de gebruiker van de dienst feedback over de toegankelijkheid kan sturen.
• Een link naar de website van de toezichthoudende autoriteit, waar de gebruiker van de dienst een klacht over de toegankelijkheid kan indienen of om opheldering kan vragen.

Voor de meest recente en accurate informatie over de vereisten voor digitale toegankelijkheid verwijzen wij u naar de officiële documentatie van de Finse overheid.